Street Painting Team... : Fire Performer Λίδα Σίσκου (Santazilia)

Read the article in ENGLISH

Street Painting Team Meets ... Fire Performer Λίδα Σίσκου (Santazilia)

-Στην Ελλάδα του 2019 η Καλλιτέχνης του δρόμου μας μιλάει για τον ‘’Πολιτισμό’’ του Street Art -Fire show-Street dance-Street Theater- Juggling... και άλλα...

Η ομάδα του Street Painting συνάντησε την Fire Performer-Street Artist Λίδα Σίσκου, σε μία καυτή στην κυριολεξία συνάντηση

Photo Street Painting Team

...Και αφού η Santazilia (όπως είναι το καλλιτεχνικό της) , έδωσε ένα Fire Show στο δρόμο αποκλειστικά για εμάς , έσβησε την φλόγα και κάτσαμε να μιλήσουμε για την δουλειά της και την ίδια.

-Ποια είναι η ιδιότητά σου?

Δηλώνω πρώτα απ’ όλα Άνθρωπος, έχω τελειώσει Δημοσιογραφία και το επάγγελμά μου είναι Fire Performer – Street Artist – Ηθοποιός–Χορεύτρια.

Lida - Fire Poi
http://www.flickr.com/photos/georgegounezos/

-Πότε ξεκίνησες και πώς αποφάσισες να γίνεις Street Performer.

Ξεκίνησα το 2004-05 στην Θεσσαλονίκη. Η αρχή ήταν εντελώς τυχαία καθώς είδα κάποιον performer σε ένα πάρτι. Ξεκίνησα λοιπόν φτιάχνοντας μόνη μου τα πρώτα μου παιχνίδια. Δεν υπήρχε τότε κάποιος για να διδάξει οπότε και βοήθησαν πολύ τα βιντεάκια από το Ίντερνετ. Τον πρώτο χρόνο ήταν πολύ περίεργο δεν ήξερα ακριβώς τι κάνω, πειραματιζόμουν.

Σιγά σιγά, άρχισαν να μαζεύονται όλο και περισσότεροι Ζογκλέρ στην Θεσσαλονίκη.Έτσι το πανεπιστήμιο Μακεδονίας μας έδωσε ένα χώρο και κάλεσε ένα σύνολο ανθρώπων να διδάξουν ότι ξέρουν , ο ένας τον άλλο. Αυτός ο χώρος παράλληλα ήταν ανοιχτός για τους Φοιτητές και γενικά για τον κόσμο. Σκοπός στην αρχή δεν ήταν καν η δουλειά , γίνονταν για το χόμπι, για να διασκεδάσουμε τους φίλους μας και για να περνάμε καλά.

Τώρα μετά από 15 χρόνια συνεχίζω να έχω πράγματα να διδάξω αλλά και να μάθω.

Photo by George Mastro | Studio Μελενίκου — at Old City Co. At Athens Horror Festival

- Από τι εξαρτάται το πού θα στήσεις το πόστο σου?

Στο θέατρο δρόμου δεν είναι απαραίτητο ότι ο καλλιτέχνης θα βρεθεί σε ένα σημείο και έχει διάφορες μορφές,μία απ’αυτές είναι το Open.Το Open είναι όταν παίζεις σε ανοιχτούς Δημόσιους χώρους όπου κάνεις την παράστασή σου. Ένας άλλος είναι το Taratsa, στο οποίο περιφέρεσαι από χώρο σε χώρο, συνήθως όπου κάθονται άνθρωποι.,χώροι εστίασης κτλ.Εκεί κάνεις την παράσταση για λίγα λεπτά και μετά φεύγεις. Το πού θα στήσεις καθορίζεται και από το που θα είναι πιο ασφαλές από την άποψη να μην ενοχλείς τους γύρω σου.

Εγώ που κάνω φωτιές σίγουρα κοιτάω να κρατώ αποστάσεις ασφαλείας, έτσι ώστε να μπορώ να το διαχειριστώ στην περίπτωση που συμβεί κάτι. Ένας από τους λόγους που επιλέγω τα σημεία μου είναι όπου υπάρχουν και παιδιά , και να μπορούν να δούν το Show άνθρωποι που δεν θα είχαν την ευκαιρία ή την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσουν κάτι αντίστοιχο.

Photo by George Icek

- Ποια η αντίδραση του κόσμου γενικά και ειδικά όταν θα βγεί το καπέλο?

Το να βγάζεις το καπέλο δεν είναι εύκολο για τον οποιονδήποτε.

Μετά από το Show με τις φωτιές , το οποίο είναι εντυπωσιακό για πολλούς ανθρώπους, είναι λίγοι αυτοί που θα δυσανασχετήσουν. Εξαρτάται και από το που παίζεις, ποιο είναι το κοινό σου, πόσες φορές σε έχουν δει κτλ. Η ανθρώπινη κοινωνία έχει πολλών ειδών ανθρώπους. Αν θα δώσει κάποιος χρήματα μπορεί δεν μπορεί για μένα δεν μου κάνει πρόβλημα.Μπορεί κάποιες φορές να δώσουν ότι έχουν, μία καραμέλα , μία πέννα ακόμα και μία πιπίλα . Υπάρχουν άνθρωποι φοβεροί εκεί έξω που μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις υπέροχα.

Εννοείτε ότι υπάρχουν και άνθρωποι που θα σε κάνουν να νιώσεις άσχημα .Κάποιος πέρασε από δίπλα μου κατά την διάρκεια κάποιου Show και μου είπε «Να καείς», και όχι ειρωνικά ή για πλάκα , ένας άλλος με ρώτησε «Καλά δεν ντρέπεσαι?» Φυσικά και δεν έχω τίποτα για να ντρέπομαι. Έχω ένα πτυχίο Δημοσιογραφίας , έχω μάθει τόσα πολλά πράγματα στην ζωή μου στα πλαίσια της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης και μπορώ να ζω από αυτό.

Η γενιά μας σπούδασε και έμαθε πράγματα , αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να ζήσεις μέσα απ’ αυτό. Εγώ έκανα το χόμπι μου επάγγελμα και το επάγγελμα χόμπι μου. Αν το να είμαι Γκαρσόνα ή Ηθοποιός ή αυτό που σπούδασα έχει τις ίδιες οικονομικές απολαβές , ¨Ζήτω η παράνοια’’

Photographer: Alkis Moraitis � http://alkis-moraitis.com/ �

- Ομαδικά ή ατομικά?

Ξεκίνησα να παίζω μόνη μου στο δρόμο και αυτό έχει την αίσθηση της Ελευθερίας , από την άλλη είναι φοβερό να παίζεις με φίλους και ίσως πιο ασφαλές.

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες του δρόμου είτε Fire Performer είτε Μουσικοί νιώθουμε μια ομάδα μεταξύ μας και συνήθως υπάρχει συνεννόηση και φυσικά αλληλεγγύη. Ακόμα και αν παίζουμε στην ίδια πόλη μοιραζόμαστε τα πόστα. Υπάρχουν φυσικά και μεμονωμένοι καλλιτέχνες που δεν συμμερίζονται την ομαδικότητα, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία.

Το καλό και μέσα στην κρίση είναι ότι ουσιαστικά ανοίξαμε τους εαυτούς μας, πήραμε αυτά που χρειαζόμαστε και προχωράμε...

Photo by Giannis Karachalios | Studio Μελενίκου — at Athens Horror Festival.

- Σωματικά καταβάλλεται πολύ προσπάθεια?

Η δουλειά είναι επίπονη , και για να εξελιχθείς χρειάζεται προπόνηση, επίσης η ίδια η Παράσταση είναι μία προπόνηση ιδίως το καλοκαίρι που μπορεί να παίζεις μέχρι και 8 ώρες.

Τα ζογκλερικά είναι απαιτητική δουλειά , και να καείς ακόμα δεν το δείχνεις και δεν σταματάς, η φωτιά είναι κανονική και επιβάλλεται να την σέβεσαι.

Σαν καλλιτέχνης θα ήθελα να πω ότι σε άλλες χώρες το Θέατρο του δρόμου θεωρείται Πολιτισμός , στην Ελλάδα ίσως τώρα ξεκινάμε. Από την μια δεν ευσταθεί πλέον νόμος για την δίωξη μας , από την άλλη, κάποιοι Δήμοι ακόμα προσπαθούν να μας περιορίσουν σε ΄΄κουτάκια.΄΄

Οι καλλιτέχνες του δρόμου προσφέρουν στην Κοινωνία και τον Πολιτισμό, δεν είμαστε απολίτιστοι ούτε επαίτες , καθώς κανείς δεν περιφέρεται άσκοπα ζητώντας χρήματα.Είμαστε άνθρωποι που έχουμε μελετήσει σκληρά για να δουλέψουμε και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.