Σπύρος Στεφανάκης

Read in English

Η Street Painting Team  συναντά... τον Σπύρο Στεφανάκη

Είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε το Γλύπτη Σπύρο Στεφανάκη , του οποίου το έργο στολίζει εδώ και χρόνια  τα Μάταλα της  Κρήτης  .Το ΔΕΝΤΡΟ  που στέκει αγέρωχο αγναντεύοντας  τις ιστορικές σπηλιές  αυτού του μοναδικού οικισμού.

Ο Σπύρος Στεφανάκης κατάγεται από το Ρέθυμνο, και πλέον είναι έμπορος στο Επάγγελμα με μαγαζιά στο Ρέθυμνο και σε όλη την Κρήτη και κάνει εμπόριο σε όλη τη Ελλάδα.

 Πως ξεκίνησε το μεράκι σου για την γλυπτική?

Στα 18 μου είχα βρεθεί τελείως  τυχαία σε μια έκθεση γλυπτικής στο Ηράκλειο. Εκεί κάτι μου έκανε μέσα μου και με επηρέασε να το δοκιμάσω και εγώ . Γυρίζοντας  λοιπόν στο σπίτι, πήρα ένα μαχαιράκι και ένα κούτσουρο από το τζάκι και έκανα μια απλή μορφή, αυτό ήταν! Την επομένη  πήγα και  πήρα εργαλεία , σκαρπέλα , σφυριά ...Από τότε και έπειτα όποτε βρίσκω χρόνο ξεσπάω εκεί . Έχω άγχος ? Έχω  πίεση?  Κάνω ένα γλυπτό και μου περνάει. Δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό ούτε είμαι γλύπτης στο επάγγελμα, αυτό βγαίνει από την ψυχή μου.

Έχω ένα βαλιτσάκι με 5 εργαλεία και όπου ταξιδεύω το κουβαλάω μαζί, όπου πάω κάνω και μια φα τσούλα. Η γλυπτική είναι αυτό που μου κάνει καλό. Ξεχνώ τα πάντα με κάνει ευτυχισμένο , βγάζεις την ψυχή σου!

Σε σχέση με το μέγεθος του ξύλου ας  πούμε τι προτιμάς?

Μπορώ να κάνω τα πάντα αλλά προτιμώ τα μεγάλα .Θέλουν  πολύ δουλειά και είναι πιο εντυπωσιακά . Επίσης το αγαπημένο μου είναι η ελιά , τα νερά της ελιάς είναι πιο ωραία. Από την άλλη και ο Κέδρος είναι πολύ καλό ξύλο και μυρίζει όμορφα. Τα ξύλα τα μαζεύω από την φύση και κυρίως από τις παραλίες.

Τι σε τράβηξε στα Μάταλα?

Πριν κάποια χρόνια  πέρναγα  μεγάλες  προσωπικές  δυσκολίες  και τα επαγγελματικά μου ήταν πολύ μπερδεμένα. Έχασα τα πάντα στην ζωή μου .Στην προσπάθειά μου να βρω μια άκρη έφυγα για την Κίνα και έμεινα εκεί τρία χρόνια. Τελικά δεν την βρήκα εκεί και γύρισα  πίσω καταλήγοντας στα Μάταλα  για να βρω τον εαυτό μου.

Δεν είχα έσοδα από πουθενά , οπότε για να μπορώ να επιβιώσω , έφτιαχνα χειροποίητα ξυλάκια και κάποιες  πετρούλες και τα πουλούσα στο δρόμο στους Τουρίστες.

Στην πορεία αγάπησα το μέρος και κάποιους ανθρώπους . Για τα λίγα παιδιά  που έκανα φίλους εδώ ένιωσα την ανάγκη να αφήσω  κάτι στον τόπο. Τα μικρά  πράγματα στα Μάταλα και  λίγοι  φίλοι το κρασί  που ήπιαμε , το ηλιοβασίλεμα... με βοήθησαν να βρω τον εαυτό μου.

Πες μας για την ιστορία του Δέντρου , πώς το διάλεξες  και τι απεικονίζει?

Υπήρχε μια ελιά στα Πιτσίδια σε ένα χωράφι την οποία είχα δει. Είχαν σκοπό να την κόψουν και να την κάνουν καυσόξυλα  για το τζάκι , 6 τόνοι ξύλα. Το δέντρο αυτό είναι 600 ετών και πήγαινε για καυσόξυλα. Εκεί  λέω ,κρίμα δεν είναι ρε παιδιά? Τότε απευθύνθηκα στον τότε Πρόεδρο του χωριού τον Γιώργο Βοζικάκη , αν γινόταν να την μεταφέρουμε στα Μάταλα και να κάνω κάτι και εγώ για τον τόπο. Έτσι και έγινε , ήρθε γερανός και την μετέφερε στη τοποθεσία  που βρίσκεται σήμερα. Για να ξεκινήσω εγώ το έργο μου.

Στο δέντρο τα κυρίως θέματα είναι 4 Θεοί του Ολύμπου. Είναι ο Διόνυσος ο θεός της χαράς και της κραιπάλης. Δίπλα ο Δίας , το κέντρο του κόσμου , αυτό που ήταν και για μένα τότε τα Μάταλα , ο Ποσειδώνας  δίπλα στην θάλασσα και ο Ερμής για να διαδώσει τον πολιτισμό στον κόσμο.

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου κατά τη διάρκεια της  δουλειάς?

Στην αρχή είχα διάφορες αντιδράσεις.  Εκτός από ανθρώπους που έβγαζαν εκατοντάδες φωτογραφίες  καθώς διαμορφώνονταν το ξύλο και μου έδιναν συγχαρητήρια και κουράγιο, υπήρχαν και αντιδράσεις αστείες. Κάποιος  είπε τότε βλέποντας την πρώτη μορφή του Διόνυσου να  παίρνει σχήμα , ότι κάνω  δαίμονες  στο χωριό και πρέπει να με διώξουν.

Συνάντησα και πολλές δυσκολίες  πέρα των καιρικών συνθηκών, το χειμώνα ας  πούμε. Είχα κάνει το μισό δέντρο και καθώς  ενώ ήμουν επάνω στην ελιά , έρχεται η Αστυνομία και μου λέει :

-Συλλαμβάνεσαι.

-Λέω  γιατί?

-Γιατί δεν έχεις άδεια.

-Άδεια για τι?

-Άδεια να το φτιάξεις

-Μα ρε παιδιά δεν βγάζω λεφτά απ’ αυτό!

-Δυστυχώς έχουμε δεχθεί καταγγελία.

Έτσι πέρασα ένα βράδυ στο κρατητήριο!

Αλλά κατά την διάρκεια υπήρχαν και οι άνθρωποι  που μου έφερναν άλλος μια ρακί  , άλλος  δύο τομάτες , άλλος το χαμόγελό του. Ξέρεις , και εσύ που είσαι καλλιτέχνης ότι δεν θες  και ιδιαίτερα  πράγματα  ούτε πλούσιος  θα γίνεις από αυτό.

Μετά από την καταγγελία  για ένα εξάμηνο δεν ξανάκανα τίποτα. Είχα απογοητευτεί, όλοι ήξεραν ότι ήταν δωρεά  και αυτό με στεναχώρησε πολύ.

Με τον καιρό  ήρθε  ο επόμενος  Πρόεδρος των Ματάλων ο Φασουλάκης  Δημήτρης. Αυτός πήρε την πρωτοβουλία  και μου είπε έλα να το τελειώσεις. Και γιαυτό τον Ευχαριστώ. Αν δεν ήταν αυτός το δέντρο θα είχε μείνει μισό. Οπότε για να ολοκληρωθεί στην τελική του μορφή συνολικά πήρε 2 περίπου χρόνια

Πως νιώθεις τώρα που οι κοινότητα έχει αυτό το Δέντρο ως  μεγάλο αξιοθέατο?

Όταν ολοκληρώθηκε το έργο, και  αφού είχε γίνει διάσημο και μπήκε και στα Μέσα και στις εφημερίδες, ο τότε Δήμος είχε πει να βάλουμε και μια  πλακέτα με το όνομά μου,το όνομα του Δημιουργού. Δυστυχώς αυτό ποτέ δεν έγινε, και να σου πω και την αλήθεια αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο. Το ότι το Δέντρο που είναι σήμα κατατεθέν , έχει γίνει κάρτες έχει γίνει  μπλουζάκια , με έχουν προσεγγίσει εφημερίδες και κανάλια από  Ελλάδα και από το Εξωτερικό και έχουν κάνει αναφορές στο συγκεκριμένο έργο...Κανένας από την τοπική κοινωνία  δεν με ευχαρίστησε δημόσια. Μου είχαν πει τότε από το πρώτο φεστιβάλ το 2011  ακόμα ότι θα με καλούσαν σαν τιμώμενο πρόσωπο, ποτέ δεν με κάλεσαν και σε κανένα από τα επόμενα Φεστιβάλ  με κάλεσαν ποτέ.

 Σε ποιόν ανήκει το Γλυπτό?

Ανήκει στον Δήμο , που είναι και υπεύθυνος να το συντηρεί με τα κατάλληλα αντιμυκητιακά που χρειάζεται κάθε 6 χρόνια , αλλά κανείς δεν το συντηρεί. Ευτυχώς όμως είναι σε καλή κατάσταση , και αυτό διότι είναι  δίπλα στη θάλασσα . Ιδικά η αλμύρα του χειμώνα σκοτώνει τα βακτήρια.

Σπύρο αφού σε ευχαριστήσουμε εμείς σαν ομάδα και για την  συνέντευξη και να σου πούμε ένα Δημόσιο ευχαριστούμε από την μεριά μας , όχι μόνο για τα Μάταλα αλλά  για την κληρονομιά , μια τελευταία ερώτηση .

Τι θα ήθελες  για το μέλλον σου?

Κοιτάω να  περνάω καλά . Η δουλειά μου πάει καλά , δεν έχω τίποτα ιδιαίτερο να ζητήσω. Όλα κυλάν ήρεμα  και που και που να σκαλίζω κάνα ξύλο.