Street Painting Team... : Πρόεδρο του Σωματείου Εικαστικών-Καλλιτεχνών-Χειροτεχνών «Αθηνά -Εργάνη» Μαριάννα Αρετάκη

Read this article in English

Η Street Painting Team συνάντησε.... την Πρόεδρο του Σωματείου Εικαστικών-Καλλιτεχνών-Χειροτεχνών «Αθηνά -Εργάνη» Μαριάννα Αρετάκη

Marianna Aretaki

- Πως επιβιώνει ένας χειροτέχνης που εκθέτει και πουλάει τα έργα του στο δρόμο?

-Τι γίνεται με το παράνομο εμπόριο που έφερε την παρακμή?

-Υπάρχει αλληλεγγύη στο κλάδο?

-Σε ποια θέση είναι οι χειροτέχνες σε ότι αφορά την παραμονή τους στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας ?

Αθηνά Εργάνη - Εικαστικοί Καλλιτέχνες Χειροτέχνες Ελλάδας

Η Μαριάννα Αρετάκη είναι Ζωγράφος-Χειροτέχνης. Κατάγεται από τα Ανώγεια της Κρήτης και είναι απόφοιτη Καλών Τεχνών. Μια μάχιμη καλλιτέχνιδα η οποία βρίσκεται χρόνια στον πεζόδρομο του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας , και γενικά στο υπαίθριο εμπόριο με τα έργα της . Μας μίλησε έξω από τα δόντια για την δική της οπτική σαν Χειροτέχνης του δρόμου .

Την συναντήσαμε να φτιάχνει η ίδια και να εμπορεύεται την τέχνη της σε μία δύσκολη εποχή τόσο για την τέχνη όσο και για την επιβίωση σε όλα τα επίπεδα.

Marianna Aretaki

-Πως αποφάσισες να γίνεις καλλιτέχνης του δρόμου?

Στην αρχή ήταν από ανάγκη και μπορώ να σου πω ότι ντρεπόμουν αρκετά. Κάποια στιγμή σε ένα πολυχώρο όπου είχα συμμετάσχει ως εκθέτης συνάντησα μια συνάδελφο η οποία μου είπε:-¨Πως κατάντησες έτσι?!¨ Από εκείνη την στιγμή μου έφυγε η ντροπή γιατί πείσμωσα. Εγώ βγήκα στο δρόμο και έχω το κεφάλι μου ψηλά.

art by :M & Alex

Μετά από 2 χρόνια μαζί με άλλους συναδέλφους ξεκίνησα το Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Χειροτεχνών "Αθηνά Εργάνη" . Υπάρχουν μέλη στο σύλλογο από διάφορες πόλης της Ελλάδος και είναι Πανευρωπαϊκός. Έχουμε λοιπόν και την σελίδα του συλλόγου όπου εκεί ανεβάζουμε φωτογραφίες έτσι ώστε να υπάρχει και μια εξωστρέφεια και να δείξουμε και στους Κρατούντες τι σημαίνει Χειροτεχνία. Δεν σημαίνει ότι όπου βλέπεις πάγκο είναι Χειροτέχνης . Έχουμε κάνει πολύ μεγάλο αγώνα να βγεί αυτό προς τα έξω.

- Πως επιβιώνει ένας χειροτέχνης που εκθέτει και πουλάει τα έργα του στο δρόμο?

Πιο πολύ επιβιώνει το σώμα σου. Επιβιώνει η ψυχή σου από την επιβράβευση. Επικοινωνείς με τον πελάτη δεν είναι απλά ένα εμπόριο απρόσωπο. Ακόμα και με τη Χένα την ώρα που κάνεις στον πελάτη, μιλάς μαζί του γίνεσαι ο Ψυχολόγος του και θα ξανάρθει να σε βρεί. Αυτό το πράγμα είναι ψυχική σύνδεση, και αυτό μπορεί να το κάνει κάποιος άνθρωπος που ο ίδιος έχει την ανάγκη της επαφής

henna tattoo: Alex

Όλοι οι καλλιτέχνες είμαστε σχιζοφρενείς, πρέπει να είσαι παλαβός για να κάνεις τέτοια πράγματα.

Όταν έρχεται ο άλλος και σου λέει ¨θα μου το δώσεις φθηνότερα??¨ του λες Όχι, γιατί? Γιατί δεν πουλιέται έτσι, δεν είναι εμπόρευμα είναι η ψυχή μου , μπορώ να σου το χαρίσω κάτι που ίσως ακούγεται τρελό. Στο χαρίζω , γιατί έτσι! Το δικό μου έτσι στο χαρίζω και θα ξαναφτιάξω κάτι άλλο και θα έχω γεμίσει, αλλά δεν θα σου κάνω έκπτωση γιατί δεν μπορείς να κάνεις έκπτωση στην τέχνη.

Marianna Aretaki

-Υπάρχει αλληλεγγύη στο κλάδο?

Είναι απαραίτητη η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη οι οποίες δυστυχώς δεν υπάρχουν.

Ειδικά στον Υπαίθριο κλάδο επέμενα εγώ να μπεί, με πολύ προσπάθεια και η ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ Καλλιτεχνών.

Είναι τόσο πολύ εξαπλωμένη η μιζέρια ο φόβος και η ανέχεια , πιστεύουμε ότι και εμείς να αλλάξουμε δεν θα γίνει τίποτα.

Τα πρώτα 2 χρόνια που θυμάμαι στο ξεκίνημα , έβλεπα νέα παιδιά , φοιτητές Καλών Τεχνών, παιδιά από την επαρχία που έφτιαχναν πράγματα και τα έδιναν για το χαρτζιλικάκι τους ή να πάνε διακοπές, γέμιζε ο δρόμος καλλιτέχνες.

Το Μαντείο των Τεχνών

Μετά ήρθε η Κρίση ,έτσι ξεκίνησε μια επιθετική συμπεριφορά ότι ¨Αυτή είναι η Θέση μου¨,δεν σε θέλω δίπλα μου ότι κι αν πουλάς. Θεωρούμε ότι βολεύει να είναι το ¨έτοιμο¨ δίπλα μας και όχι το χειροποίητο.Υπάρχει η νοοτροπία ότι ο άνθρωπος που θέλει το χειροποίητο, άμα δεί χειροποίητο εδώ χειροποίητο εκεί, θα μοιραστεί η πίτα, ότι αν είσαι ανάμεσα σε ξύστρες και ¨μαϊμού¨ προϊόντα θα πάρει μόνο από ΄σένα. Τελικά πέθανε και η αλληλεγγύη γιατί ήτανε μοιραίο να γίνει.

παρτάκι στην πλατεία με το Μαντείο

Φτάσαμε στο σημείο να πλακωθούμε μεταξύ μας ,μεγάλος πόλεμος για την θέση . Εγώ αν αργήσω ξέρω ότι δεν μπορώ να έρθω αργότερα ή αν βρέξει το έχασα το μεροκάματο, δεν θα κρατήσω τη θέση στην περίπτωση που...

Πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να συνυπάρχουμε και έχουμε την υποχρέωση να σεβόμαστε τους άλλους, όπως και ο άλλος έχει την ίδια υποχρέωση σε εμάς. Αυτό δεν υπάρχει , φτάσαμε στο άλλο άκρο να δημιουργούμε κλίκες και στεγανά και δεν αφήνουμε χώρο για κανένα νέο άνθρωπο. Εγώ είμαι εναντίον σε όλο αυτό.

airbrush art by : Alex

-Τι γίνεται με το παράνομο εμπόριο λοιπόν που έφερε την παρακμή?

Εδώ ανθεί το παράνομο εμπόριο γιατί το παρεμπόριο ανθεί σε άλλες περιοχές όπως την ΑΣΟΕ που είναι γεμάτη με προϊόντα ¨μαϊμού¨. Ψωνίζουμε Κινέζικα, τα πιο χαμηλής ποιότητας προϊόντα πέφτουν στην υπαίθρια αγορά. Κάτι που κάνει μισό και ένα ευρό θα περάσει , ειδικά σε τουριστικά μέρη. Ο άλλος θα το πάρει γιατί υπάρχει παγκόσμια κρίση και δεν είναι τυχαίο ότι δεν κυνηγάνε τα κινέζικα. Αυτή τη στιγμή οι Κινέζοι έχουν δικό τους κομμάτι στο λιμάνι της χώρας. Δες στην Κουμουνδούρου πέρα από τα πολλά μαγαζιά νόμιμα κτλ. Βλέπεις κοντέινερ τα οποία δεν ελέγχει κανείς το τι βγαίνει ακόμα και μέρα μεσημέρι.

Παντού φτηνό τουριστικό προϊόν, το τσολιαδάκι της παλιάς εποχής όλα ίδια και ότι έχει να κάνει με την Αρχαία Ελλάδα. Αυτό το πράγμα δεν το ακουμπάει κανείς. Μέσα σε όλα αυτά είμαστε εμείς, που ιδίως τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι και Σωματειακά είμαστε το άλλοθι.

παρτάκι στην πλατεία με το Μαντείο!!!

-Σε ποια θέση είναι τώρα οι χειροτέχνες σε ότι αφορά την παραμονή τους στο Ιστορικό Κέντρο?

Αυτή τη στιγμή είμαστε εδώ με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου γιατί πιέστηκαν να ξανά ανοίξουν το δρόμο . Δώσαμε συνεντεύξεις, ανοίξαμε το δρόμο,κατέβηκε κόσμος που μας στήριξε .

Θα μπορούσαμε μεταξύ μας αυτή τη στιγμή που τρέχει ένα σχέδιο από το Δήμο Αθηναίων και από την Αρχαιολογία να κατακλείσουμε το δρόμο και να μην υπάρχει παρακμή έτσι όπως έχει εξελιχθεί. Είμαστε όλοι στο ίδιο τσουβάλι ακόμα και τα μαγαζιά , μόνο που εδώ δεν μιλάμε για τραπεζοκαθίσματα αλλά μιλάμε για ψυχές.

Marianna Aretaki

Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών πια δεν διεκδικεί τίποτα , το μόνο που ζητάει είναι το «αφήστε μας ήσυχους» . Αυτό για μένα δεν είναι διεκδίκηση είναι παραίτηση. Άν βάλουμε κάτω αυτά που μας ενώνουν που είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα.

Άμα πας μια βόλτα τώρα στο Θησείο θα δείς έναν χειροτέχνη στους δέκα , σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς. Όχι γιατί δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο , αλλά γιατί οι άνθρωποι προσαρμόζονται . Και αυτό γιατί είναι τόσο αθέμιτο το ότι κάνεις πέρα από την αισθητική του πράγματος.

- Δεν υπάρχει όραμα και μέλλον δηλαδή?

Το όνειρό μου είναι ένας πολυχώρος, μέσα στον οποίο θα μπορούσαν άνθρωποι ήτε μεγάλοι ήτε μικροί, να βρίσκουν μια στέγη να αναπτύσσουν τα ταλέντα τους. Μπορεί να είναι και τα χόμπι τους ή το όνειρό τους. Το ταλέντο και το όνειρο δεν έχουν ηλικία. Για παράδειγμα, εάν κάποιος άνθρωπος έχει πάρει της σύνταξη του , και το όνειρό του ήταν να γίνει μουσικός ή να ζωγραφίζει, ποιος θα του στερήσει το δικαίωμα να ζωγραφίσει και να ζήσει την υπόλοιπη ενεργή ζωή του να κάνει αυτό που αγαπάει?

Αυτοί οι χώροι είναι αναγκαίοι για να υπάρξει μια ανάταση ψυχής και να φύγουμε από τη μιζέρια που μας έχουν βάλει.

Έχουμε μπεί σε μια διαδικασία ότι ζούμε με ένα επίδομα , δεν μιλάμε, δεν κάνουμε όνειρα.